Wij zijn hier vandaag bij elkaar om afscheid te nemen van onze collega en vriend ingenieur Erwin Mertens, webmaster van de EHSAL - Europese Hogeschool in Brussel.
.
Erwin werd in 1995 onze collega op de dienst Informatica na zijn afstuderen als industrieel ingenieur. Hij had destijds niet het juiste profiel zoals beschreven in de vacature, maar het was de uitstraling van zijn persoonlijkheid, die mij er toe deden besluiten hem een kans te geven door hem aan te werven. Het was een gok, maar Erwin heeft de verwachtingen die we in hem stelden, met glans ingelost.
Het ganse Internetgebeuren was toen nog in zijn kinderjaren, maar zeer snel slaagde Erwin erin onze instelling een professionele website te bezorgen die met de beste kon wedijveren. Vandaag is de website van een instelling het speerpunt waarmee de naambekendheid gegarandeerd wordt en waaraan de jeugd de kwaliteit van een instelling afweegt. Een website is nu de virtuele inkomhal langswaar de toekomstige student binnengaat, waar de huidige student zijn leermateriaal vindt en zijn professoren ontmoet. Een zeer belangrijk onderdeel dus, waarvan Erwin zich ontwerper en meester mocht noemen, de webmaster, een rol die hij trouw en plichtsbewust heeft vervuld.
Erwin deed zijn werk graag en deed het met overgave. Hij was een mens van het type dat organisaties groot maakt door plichtsgetrouwe inzet, commitment zegt men tegenwoordig. Pro-actief zijn is ook zo een moderne uitdrukking die op hem van toepassing is. Inderdaad, steeds kwam hij aandraven met nieuwe ideeen, nieuwe initiatieven, om de instelling vooruit te helpen en het leven van de collega's aangenamer te maken.
Het bijzonderste nog wel was dat Erwin niet alleen op het technische vlak geapprecieerd werd, maar dat hij er in slaagde overal vrienden te maken, van het hoogste tot het laagste niveau. Zijn jongensachtig voorkomen, zijn schalkse lach, spitse humor, zijn geduldig luisteren en geduldig herhalen van uitleg aan zovelen die met computers worstelden, maakten hem tot de meest gevraagde medewerker op de informatica dienst.
Ondanks zijn jeugdige leeftijd was hij ook iemand die een diepzinnig gesprek kon voeren en kon doorfilosoferen over de dingen van het leven. Hij was niet oppervlakkig zoals zovelen van zijn leeftijd. Hij wist dat het geluk van het leven niet in grote zaken ligt zoals aanzien, gezag of geld, maar in de kleine dingen van elke dag, in het samen werken en samen leven met de anderen.
Toen het noodlot toesloeg en Erwin ziek werd, kwam nog een andere eigenschap naar boven. Erwin was moedig. Dapper doorstond hij de beproevingen die de ziekte hem bracht, bleef daarbij optimistisch en had, ondanks het dreigende onheil, nog steeds een vriendelijk woord over voor elkeen die hem benaderde.
Zelden heb ik zoveel goede eigenschappen in een mens verzameld gezien. Zijn heengaan is dan ook voor allen die hem kenden een groot verlies. Een verlies dat slechts getemperd wordt door de wetenschap dat Erwin een gelovig man was. Een man die zijn Schepper erkende en op hem vertrouwde, vertrouwde dat wat er ook gebeurde zin had, ook al konden wij die zin niet zien of begrijpen.
Voor hem en voor allen die geloven in de Heer voor wiens naam deze kerk is gebouwd geldt de troost van wat geschreven staat: "Ik ga heen om u een plaats te bereiden, opdat gij kunt zijn waar Ik ben". In dit geloof moet dit afscheid dan ook geen vaarwel zijn, maar kunnen we zeggen; "Erwin, tot weerziens".
M.Van Dromme,
7 Februari 2004.
